Auferor acides medios ruiturus in hoftes Qualis ab ætherio fulminis ira polo; Nec mora-fervet opus belli-furor arma miniftrat, Corda tument calido rumpuntur fanguine venæ— Hector et ipfe cadet, patriæ tutamen et urbis, Non tamen ante mei quam currûs impete raptum Fleverit exanimum Troja superba ducem. At, fcio, feftinat decreti funeris hora, et Pauca meæ reftant fila trahenda colûs: Nec Phthiam, patriamve domum, patremve revifam, Nec rigat ardentes rofcidus imber equos ; Occidit Hefperia flammiger orbis aqua; 70 80 Lumine fanguineo Neptunia regna corufcant; Sol ubicunque ignes fundit in orbe fuos; (Qualia Patrocli tribuo pia dona sepulcro) Hic dabit in cineres talia thura meos. Nec citharæ laudes deerunt-at cura Camenis D 90 100 Jamque valete mei faltus, et Theffala tellus, Et pedibus luftrata meis Peneïa Tempe, Fluminaque et gelida rofcida vallis aqua; Tu quoque, primitiis et flore adamata juventæ ARGUMENTUM. ALFREDO regnante Cimbrorum copiæ prope innumerabiles Britanniam advectæ, ferro, rapina, igne omnia miferrime vastaverunt. Rex ipfe victus prælio, in fugam pulfus, pannis indutus, regia perfona diffimulata, opere servili victum quærere coactus eft. Sed bello victus animum invictum fervat. In tugurio quodam latitans conjugi fcribit. Præfentem fuam fortem narrat: ut cives hoftium violentia oppreffi gemant; ut ipfe Cimbrorum caftra clam noctu penetraverit. Ultionem minatur. Deinde furore quodam divino abreptus futuram Britanniæ gloriam prædicit. |