ALFREDUS REX CONJUGI. JONVENIUNT rifufque tuo lacrymæque marito; Et me, dum verfo male toftas igne placentas, Multa quidem laffum vexant incommoda corpus ; Et redeunt reduci vera pericla die; Mens tamen intrepido constat sub pectore, ridens At te fanguineo laceram, mea Patria, bello, Occupat Angliacos Rex peregrinus agros; 10 20 Fana Dei proftrata jacent, fternuntur et aræ, Albent in mediis, omina dira, viis; Et nova fert magni monftra fub æde Dei. Ducitur ante focos compede vincta cohors; Venti victrices Oceanique manus, Millia quot domitæ meditans incendia Romæ Una falus miferis, una medela mali. 330 Effe Deum credam, licet inter crimina belli Mofta Ceres fterilem pulfa reliquit agrum ; Orgia nubigenæ miles celebrabat Odini, Inter facra Deûm vulgus ubique vacat. Sternuntur vigiles—alii spumantia melle Aut avidi mifcent pocula rubra mero ; Pars alia, extracto nota de fede cerebro, In capite humano vina nefanda parant; Impius his mos eft-ita rite bibentibus ipfis Gens fera virtutem et robur ineffe putant. Barbaricas acies fomno vinoque fepultas Et laxa vidi clauftra patere fera; 40 50 60 Ebrietas fua quemque domat- delapfa pharetra Quum periit Graii Perfa fub enfe ducis; Gloriar audaci corripuiffe dolo. Aut faciam aut moriar-nimis heu dolet Anglia cives Hoftibus invifis fuccubuiffe fuos ; Illa diu deferta dolet-regemque fub antris Et nemorum cæca fronde latere pudet. Mox inde egreffus, rapida cum ftrage ruinam Agmen in adverfum Dux ego victor agam. Tu quoque fida meo conjux lætata triumpho Imperii gratum participabis onus; Te nitidam cingent pueri caftæque puellæ, Inque vicem manibus florea ferta gerent; 70 80 Inter et Angliacas urbes diademate vinctum Quæque manet populum gloria fera meum. Hic ftabilem condet Libertas aurea fedem Claffe domum Tyrias nauta remittet opes; Milite, vel noftra non erit arte potens; Seu nimio flagrans ardore et fole propinquo 90 100 E |