ARGUMENTUM.

JOHANNES Britannorum Rex Arturum nepotem et regni hæredem legitimum in caftro de Falaise captivum detinuit ibi autem, incertum quo modo, utrum ferro percuffum, an de culmine turris dejectum, an aquâ demerfum, ad extremum certe interficiendum curavit. Quid in carcere infelix puer perpeffus fit fatis omnibus Shakspearii lectoribus notum eft. Ut Hubertus, oculos ejus lamina candenti fuffodere juffus, lacrymis pueri exoratus a fcelere defcierit, præcipuum eft hujus epiftolæ argumentum.

ARTURUS CAPTIVUS PRINCEPS MATRI.

MEA Mater ubi es, Mater mea! non ita quondam

Arturum poteras deferuiffe tuum.

Deficit hic duplex conftantia; pectore robur

Scilicet, et tenera cura parentis abeft.

Carcere me Patruus claudens crudelis in arcto

Infonti puero te fociofque negat.

Quam tædet vigiles noctu numerare lucernas,
Soles quotquot eunt, occiduofque dies!
Optavi quoties, Phobo pellente tenebras,

Rurfus in hesterno ponere membra toro:

Et cum nox placidum fuaderet sera soporem
Optavi reducem deproperare diem.
Patrue crudelis quis te furor impulit, ut me
Innocuum clauftris compedibufque premas?
At, vereor, meditans in me graviora catenis,
Nempe paras fœdam fraude vel enfe necem.

ΙΟ

Regius objicitur fanguis mihi; fed quid honores
Vel quid captivo nominis umbra valet?
Ponere cuncta fimul vellem-titulofque nocentes

Et genus, et claræ nobilitatis avos:
Functus et officio fervi, per prata nemufque
Ducere lanigeros ad fua fepta greges.
Si te regnandi cepit tam dira libido,

Ipfe parum imperii dum feror effe capax,
Indue regales ornatus, fume coronam,

Forte tibi levius quam mihi fiat onus. Conveniunt puero puerilia-ludus, amores, Ingenui rifus, corporeufque vigor: Armorumque nepos tuus ufum difcat, ut acrem

Militiam fcitè ferre paratus, eat.

Te metuo haud odi-fi vis permittere, amabo:
Promptius in tenero pectore crefcit amor.

Te repetam rurfus Mater mea; patruus aures
Avertit; furdis furdior ille fretis :

Durior et faxo; vocem quia faxa remittunt,

Et fimulant gemitus mœnia dura meos.

20

30

Dira fed acta loquor, quorum meminiffe refugit
Deficiens animus, vix potis ipfe fui,
Inftabilifque manus, pluma trepidante, papyrum
Imprimit incertis, non fine labe, notis.
Vefperis hora fuit—portas intravit apertas
Hubertus, cuftos carceris ille mei.

Hunc olim fidum comitem deceptus amabam
Mitis enim ingenio vir, licet ore rudis.
Nunc autem infueto ftetit ante cubilia vultu,

Intentans furdas voce tremente minas.

"Heus puer an vigilas? patruus tibi munera mittit
Munera non annis, ah mifer, apta tuis.
"Perlege-mox ifti deerunt quibus utere ocelli:

Hoc breve perficiant utilitatis opus."

Dixit-et ad nutum fævi fubiere ministri,
Hic laqueos, alter ferrea tela gerit:
Tela per appofitas incandefcentia flammas,
Effoffura oculos impia tela meos.

Quid facerem impubes puer intra mœnia clausus,
Adjutus nullo vindice, mentis inops ?

Quid mihi prodeffet teneris pugnaffe lacertis

Viribus aut vires oppofuiffe meas?

50

40

Nulla fugæ tentanda fuit via, nulla salutis ;

Sævitiam et mortem fraus inopina parat.
Unum oro, noftro dimittere ab ore miniftros
Horrendi fceleris, participesque velit ;
Et gemui lacrymans, accenfam qualis ad aram
Ducta facerdoti victima vincta gemit.

Mollibus et verbis tentans cohibere furentem
Ad morem cecidi fupplicis ante pedes.
Audiit ille-utrum vultus infantia noftri,
An Deus imbuerit cor pietate novâ,
An melior natura virum commoverit, ut fic

Sanguine abhorreret commaculare manus ;
Nefcio-fed nobis falvi fervantur ocelli,

Gaudentes læto lumine poffe frui.

At trepidam quatiunt ventura pericula mentem,
Quæque fuos mifero parturit hora dolos.
Effugi mortem, at timeo: quin tu mihi mater
Sollicito cuftos præfidiumque veni.

60

70