Et Scythicæ gentes gelidique Boryfthenis unda
Teutones et Belga Varfoviæque domus.
Me dominum rutilis excepit Moscoa flammis,

aquas,

Me fuper immites Berefinus
pons
Undique victorem-Superum nifi miffa furore

Turbinis hyberni nix vetuiffet iter.
Quæ loca non gladii fenfere pericula noftri!

Quæ plaga non tremuit fulmine quaffa meo!
Grandis enim fortuna fuit, grandisque ruina,

Nec libet indignas commemorare vices.
Tu Maria haud nefcis, fi pulchra Lutetia dextra
Defendi poffet, non mea fegnis erat.
Haud fecus in fylvis fi quando agitatus avitis
Torva fronte minax extulit ora Leo:

Turba retro cedit venantum, victor ut ille

Sanguineo infeftos diffipat ungue canes,

Dentibus infrendens monftrum, dum voce timenda
Et faxa, et valles, et nemus omne fonat:
Sic ego inæquales contra tot millia pugnas
Aufus eram fola fuftinuiffe manu.

At vos, o comites, mecum qui fæpe tuliftis

Martis et ærumnas palmiferumque decus,

Veftro quam multi rubuerunt fanguine campi!
Quanta fuit fido gloria cuique duci !
Vix regio Europæ, vix urbs, quin fubdita vobis

Protulit aufpiciis præmia digna meis.
Dalmatia huic titulos, huic Iftria præbuit; illi

Prævalido nomen Mofcoa victa fuum ;

Libera privigno gens paruit Itala nostro ;
Hæredi fceptrum nobile Roma dedit:
Parthenopen frater, luctantes frater Iberos,

Imperio Batavos rexerat alter agros.

Mirum at inane decus! fanctam Pius occupat urbem ;
Turba facerdotum Cæfaris arva tenet.
Perfida Borbonicas reparare Neapolis ædes
Cœpit, et Hifpano rege triumphat Iber.
Candida fuccedunt tricolori lilia figno;
Napoleoneas opprimit umbra domos.

Has premat umbra hodie, fed amica nepotibus olim
Exoritura dies alta tropea ferat.

Vexillo, vicistis enim, insultate Tyranni!

Dementes! aquilæ non periere meæ.

Feftinat quamvis decreti funeris hora,

Vifceraque occulta languida febre calent,

130

140

Vox tamen a fterili ad populos hac rupe feretur,

Crefcet et imperii fama vetufta mei.

Mens mihi non ulla trepidat formidine leti

Rebus in extremis firma potenfque fui. Sæpe necem petii media inter fulmina Martis

Et concurrentes ad fera bella viros.

Quod factum eft remanet; ftantemque in limite mundi
Nil ventura juvat nocte fepulta fequi.

Quod mortale mihi fupereft, hoc corpus, et enfem
Cum fagulo, nota veste, recondet humus.
Ut faveat Gallis, abeat Fortuna Britannis,
Hæc, hæc funt animi vota fuprema mei.

Si non qua placidum devolvit Sequana flumen
Sedes relliquiis fit data fancta meis,
Humida morentum lacrymis, interque repoftos
Heroum cineres, et monumenta ducum ;
Mofta falix, Nymphæ fpecie lacrymantis, in urnam
Fundet aromaticas, imbre cadente, comas:
Scriptaque fi defint, memor advena pone fepulcro

Danubium, Italiam, Pyramidas, Scythiam.

150

160

ELISSA ABELARDO.

ELOISA TO ABELARD.

N these deep folitudes and awful cells,
Where heavenly-penfive contemplation dwells,
And ever-mufing melancholy reigns;

What means this tumult in a Veftal's veins ?
Why rove my thoughts beyond this last retreat?
Why feels my heart its long-forgotten heat?
Yet, yet I love!—From Abelard it came,
And Eloïfa yet must kiss the name.

Dear fatal name! reft ever unreveal'd,
Nor pass these lips in holy filence feal'd:
Hide it, my heart, within that close disguise,
Where mix'd with God's, his loved Idea lies:
O write it not my hand-the name appears
Already written-wash it out, my tears!
In vain loft Eloïfa weeps and prays,

Her heart ftill dictates, and her hand obeys.