Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.

In Proditionem Bombardicam.

CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum perfide Fauxe nefas,
Fallor? an et mitis voluisti exparte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus ?
Scilicet hos alti missurus ad atria cœli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.

In eandem.

SICCINE tentasti cœlo donâsse Iäcobum
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis insidiosa tuis.

Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene scandet iter.

In eandem.

PURGATOREM animæ derisit fäcobus ignem,

Et sine quo superûm non adeunda domus. Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ, Movit et horrificum cornua dena minax. "Et nec inultus" ait " temnes mea sacra Britanne; Supplicium spreta relligione dabis. Et si stelligerás unquam penetraveris arces, Non nisi per flammas triste patebit iter.' ✪ quàm funesto cecinisti proxima vero, Verbaque ponderibus vix caritura suis! Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni, Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

QUEM

In eandem.

UEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque sinu,

Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

In inventorem bombarda.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

· Ad Leonoram Roma canentem.

ANGELUS unicuique suus (sic credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major?
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono. [fusus,
Quòd si cuncta quidem Deus est, per cunctaque
Inte unâ loquitur, cætera mutus habet.

Ad eandem.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ ;
Et poteras ægro spirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi,

Ad eandem.

CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic Romulidûm studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

Apologus de Rustico et Hero.

RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit Domino:
Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus;
Atque ait, "Heu quantò satius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tulisse animo!

Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et fœtus et ipse parens."

PARERE fati discite legibus

Manusque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem

Iäpeti collitis nepotes.

Vos si relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum est.

Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore
Æmathiâ jacuisset Oetâ

Nec fraude turpi Palladis invida
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Ense Locro, Jove lacrymante.
Sic triste fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique
Ægiali soror usa virgâ.
Numenque trinum fallere si queant
Artes medentûm, ignotaque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon,
Eurypyli cecidisset hastâ.

Læsisset et nec te Philyreię