Audebit summi non jussa facessere Fapa? Perculsosque metu subito, casúque stupentes Invadat vel Gallus atrox, vel sævus Iberus. Sæcula sic illic tandem Mariana redibunt, Tuque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Et nequid timeas, divos divasque secundas Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis." Dixit ; et adscitos ponens malefidus amictus Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen.

Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas Vestit inauratas redeunti lumine terras; Mæstaque adhuc nigri deplorans funera nati Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis ; Cum somnos pepulit stellatæ janitor aulæ, Nocturnos visus, et somnia grata revolvens.

Est locus æternâ septus caligine noctis, Vasta ruinosi quondam fundamina tecti, Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilinguis, Effera quos uno peperit Discordia partu. Hic inter cæmenta jacent præruptaque saxa, Ossa inhumata virûm, et trajecta cadavera ferro; Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis, Jurgiaque, et stimulis armata Calumnia fauces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur, Et Timor, exanguisque locum circumvolat Horror, Perpetuoque leves per muta silentia Manes Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat. Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri [trum, Et Phonos, et Prodotes, nulloque sequente per anAntrum horrens, scopulosum, atrum feralibus umbris

Diffugiunt sontes, et retrò lumina vortunt ;
Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles
Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur.

Finibus occiduis circumfusum incolit æquor
Gens exosa mihi, prudens natura negavit
Indignam penitus nostro conjungere mundo:
Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu,
Tartareoque leves difflentur pulvere in auras
Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago,
Et quotquot fidei caluere cupidine veræ
Consilii socios adhibete, operisque ministros."
Finierat, rigidi cupidè paruere gemelli.

Interea longo flectens curvamine cœlos Despicit æthereâ dominus qui fulgurat arce, Vanaque perversæ ridet conamina turbæ, Atque sui causam populi volet ipse tueri. Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terrâ Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas; Hic turris posita est Titanidos ardua Famæ Area, lata, sonans, rutilis vicinior astris Quàm superimpositum vel Athos vel Pelion Ossæ. Mille fores aditusque patent, totidemque fenestræ, Amplaque per tenues translucent atria muros : Excitat hic varios plebs agglomerata susurros ; Qualiter instrepitant circum mulctralia bombis Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Dam Canis æstivum cœli petit adua culmen. Ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce, Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Queis sonitum exiguum trahit,atque levissima captat

M

Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Aristoride servator inique juvencæ
Isidos, immiti volvebas lumina vultu,

Lumina non unquam tacito nutantia somno,
Lumina non unquam tacito nutantia somno,
Lumina subjectas late spectantia terras.
Istis illa solet loca luce carentia sæpe
Perlustrare, etiam radianti impervia soli:
Millenisque loquax auditaque visaque linguis
Cuilibet effundit temeraria, veraque mendax
Nunc minuit, modo confictis sermonibus auget.

Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit
Carmine tam longo, servati scilicet Angli
Officiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua.
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,
Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente:
"Fama siles? an te latet impia Papistarum
Conjurata cohors in meque meosque Britannos,
Et novo sceptrigero cædes meditata Iacobo ?"
Nec plura, illa statim sensit mandata Tonantis,
Et satis ante fugax stridentes induit alas,
Induit et variis exilia corpora plumis;
Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram.
Nec mora jam pennis cedentes remigat auras,
Atque parum est cursu celeres prævertere nubes,
Jam ventos, jam solis equos post terga reliquit:
Et primo Angliacas solito de more per urbes
Ambiguas voces, incertaque murmura spargit,

Mox arguta dolos, et detestabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu,
Authoresque addit sceleris, nec garrula cæcis
Insidiis loca structa silet; stupuere relatis,
Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ,
Effetique senes pariter tantæque ruinæ
Sensus ad ætatem subito penetraverat omnem.
Attamen interea populi miserescit ab alto
Ethereus pater, et crudelibus obstitit ausis
Papicolâm; capti pœnas raptantur ad acres;
At pia thura Deo, et grati solvuntur honores;
Compita læta focis genialibus omnia fumant;
Turba choros juvenilis agit : Quintoque Novembris
Nulla dies toto occurrit celebratior anno.

Anno ætatis 17. In obitum Præsulis Eliensis.

ADHUC madentes rore squalebant genæ,

Et sicca nondum lumina

Adhuc liquentis imbre turgebant salis,
Quem nuper effudi pius,

Dum mosta charo justa persolvi rogo

Wintoniensis Præsulis.

Cum centilinguis Fama (pro semper mali
Cladisque vera nuntia)

Spargit per urbes divitis Britanniæ,
Populasque Neptuno satos,

Cessisse morti, et ferreis sororibus
Te generis humani decus,

Qui rex sacrorum illâ fuisti in insulâ
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinus
Ebulliebat fervidâ,

Tumulis potentem sæpe devovens deam:
Nec vota Naso in Ibida
Concepit alto diriora pectore,

Graiusque vates parcius

Turpem Lycambis execratus est dolum,
Sponsamque Ncobulen suam.

At ecce diras ipse dum fundo

Et imprecor neci necem,

graves,

Audisse tales videor attonitus sonos
Leni, sub aurâ, flamine:
"Cæcos furores pone, pone vitream
Bilemque et irritas minas,

Quid temerè violas non nocenda numina,
Subitoque ad iras percita?

Non est, ut arbitraris elusus miser,

Mors atra Noctis filia,

Erebóve patre creta, sive Erinnye,

Vastove nata sub Chao:

Ast illa cœlo missa stellato, Dei
Messes ubique colligit;
Animasque mole carneâ reconditas

In lucem et auras evocat;
Ut cum fugaces excitant Horæ diem
Themidos Jovisque filiæ;

Et sempiterni ducit ad vultus patris:
At justa raptat impios