rati dæmones per Nomen JEfu Christi parent, & exire coguntur (a).

gre

Quamvis Chriftus Dominus cuilibet credenti neraliter dederit poteftatem in Nomine JEfu dæmonia ejiciendi, eaque compefcendi, juxta illud Marci ult. Signa autem eos, qui crediderint, hæc fequentur: In Nomine meo damonia ejicient &c. ab Ecclefia tamen dæmonum expulfioni fpecialiter olim deftinatus fuit ordo Exorciftarum, nunc autem ex juftis caufis, & communi praxi ejusdem Ecclefiæ Minifterium exorcizandi ad Sacerdotes proprie & principaliter pertinet ob dignitatem adeo eminentem, per quam fuper Angelos, & dæmones evehuntur.

(a) Hæc poteftas expellendi dæmones adeo propria est chriftianæ, & orthodoxæ Religionis, ut fupra laudatus Martyr ea tanquam indubitabili teftimonio probet chriftianæ fidei veritatem: Nos, qui in Crucifixum credimus, dæmonia cuncta, Spiritusque malignos adjurantes, fub poteftate noftra habemus fubditos. Dialog. cum Triphone.

II.

Exorciftæ qualitates.

In Exorcizante abfolute neceffariam effe firmam fidem, & certam fiduciam, manifefte colligitur ex refponfione, quam Chriftus Dominus Matth. 17.v.19. dedit Difcipulis interrogantibus, cur ipfi non potuiffent expellere dæmonem ab illo lunatico, ficuti ejecerant ex aliis poffeffis: Quare non potuimus ejicere illum? propter incredulitatem veftram, hoc eft, imperfectam fidem, & fiduciam veftram, ut paffim exponunt facri Interpretes.

Talem fidem, & fiduciam facile habebit Exor

cifta, fi attente confideret Deum ratione fuæ omnipotentiæ poffe, ratione infinitæ bonitatis velle auxiliari, & ratione fummæ fidelitatis fuæ etiam certo adfuturum auxilio fuo; cum enim fidem fuam obftrinxerit, affirmans ad expellendos fpiritus rebelles ab obfeffis corporibus fe opem fuam præbiturum, iis præceptis, quæ a fuis Miniftris fuo Nomine proferuntur, dubitari non poteft, quin hæc promiffa fit adimpleturus (b).

Præter dictam fidem, & fiduciam vexatos a dæ mone exorcizaturus ea, qua par eft, pietate, prudentia, ac vitæ integritate præditus effe debet, qui ab omni rerum humanarum cupiditate alienus, tam pium opus ex charitate conftanter, & humiliter exequatur.

Hunc præterea maturæ ætatis effe decet, & non folum officio, fed etiam morum gravitate reverendum.

Memor denique Exorcifta, Dominum noftrum dixiffe genus effe dæmoniorum, quod non ejicitur, nifi per Orationem, & Jejunium; hæc duo potiffimum remedia ad impetrandum divinum auxilium, dæmonesque pellendos exemplo fanctorum Patrum, quoad fieri poterit, tum per fe, tum per alios curet prævie adhiberi.

(b) Hæc promiffio divina eft conditionata duntaxat, fi videlicet requifitæ adfint difpofitiones, hoc eft, fides, & fiducia firma, ceu conditiones abfolute neceffariæ tam ex parte Exor ciftæ, quam ex parte Energumeni, ut infra dicetur §. 8.

III.

Cautela Exorciftæ.

Nullus inprimis Sacerdos, aut Parochus, vel alius inferior, feu fæcularis, feu regularis (extra ca

fum

fum neceffitatis) munus exorcizandi homines a dæmone proprie obfeffos, vel qui vulgo pro talibus habentur, exerceat, aut alium ad id exercendum admittat, nifi habita prius in fcriptis facultate Ordinarii, feu Vicarii ejus in Spiritualibus Generalis.

Non facile credat Exorcifta, aliquem a dæmone obfeffum effe, fed nota habeat ea figna, quibus obfeffus dignofcitur ab iis, qui vel atra bile, vel morbo aliquo laborant, vel qui obfeffionem fraudulenter fimulant, vel denique ex fimplicitate fibi imaginantur (c).

Caveat fub gravi pœna Exorcifta, ne vel Medicum, vel Chirurgum agat, præbendo maleficiatis vel obfeffis medicinas pure naturales, vel etiam mixtas v. g. præparando diverfa Balnea pro maleficiatis, emblaftra, unguenta, maffas ex diverfis herbis, aut lapidibus &c., quia, præter id, quod agat contra Ritum, ac Interdictum Ecclefiæ, affumit officium, cujus qualitates non habet, & confequenter vitam, ac fanitatem harum miferabilium perfonarum (prout triftis experientia fæpius docuit) plurimis exponit periculis fi tamen omnibus rite perpenfis ex parte Exorcifte emergat dubium, an status prætenfi Energumeni, aut Maleficiati atræ bili, vel morbo naturali, aut hifterico (qui in mulieribus frequenter locum habet) fit adfcribendus, expedit hac in re expertum confulere Medicum.

Mulierem exorcizans femper fecum habeat honeftas perfonas, quæ quidem perfonæ fint patienti, fi fieri poteft, cognatione proximæ.

Univerfim honeftatis memor Exorcifta nihil unquam dicat, vel faciat, quod fibi aut aliis occafio effe pollit pravæ cogitationis.

(c) Si unquam alias hic certe verificatur illud Eccli. 19. Qui cito credit, levis eft corde. Antequam igitur aliquis habeatur pro obfeffo, magna prudentia rem penfari oportet, ne poteftas hæc imperandi omnibus inferorum diabolis, & qualibet humana major exponatur ludibrio Heterodoxorum, `aut malevolorum etiam Catholicorum.

Ex centum enim corporibus, quæ a dæmone obfeffa dicuntur, vix duo erunt vere talia, & hæc ut plurimum erunt fæmellarum, quæ plurimis morbis obnoxiæ effe folent, & fingunt fe effe dæmoniacas, licet non fint, inquit Baruffaldus in fuis Commentariis ad Rituale Roman. tit. 9. num. 26.

IV.

Signa Obfefforum.

Alia figna obfefforum feu maleficiatorum funt certa, feu evidentia, alia tantum probabilia, feu conjecturalia, quæ non præbent certitudinem, feu evidentiam malí, fed folum conjecturam.

Ad primum genus fignorum evidentium pertinent omnes effectus illi, qui oriri non poffunt a viribus naturæ inferioris, fed requirunt potentiam humana fuperiorem, ut vel agant, vel crucient. Cujusmodi eff, fi Energumenus feu maleficiatus bene, & diu loquatur linquis, quas nunquam didicit; vel refpondeat Exorciftæ, nec tamen intelligat vim illarum vocum, quas proferri audit; vel detegat res ocultas, vel ea efficiat, quæ a tali hominum genere effici non poffunt, nifi per vires fupra ætatis, vel conditionis

naturam.

Signa tantum probabilia, feu conjecturalia funt illi effectus, qui fæpe fiunt viribus dæmonis, fed poffunt etiam fieri a caufis omnino naturalibus, e. g. ad facra verba contremifcere, torfiones, motus, furores infolitos, ac repentinos fentire, horrere, ac

Gg

dete

deteftari divina, & dolore ab iis affici, corporis, vel alicujus membri infolita inflatio &c.

Si Exorcifta nullum evidens, fed folum probabile vexationis diabolicæ fignum habeat, antequam progrediatur ad actualem expulfionem dæmonis, prævie formabit præceptum probativum, & lenitivum, quibus mediantibus verum, ficut neceffe eft, facile poterit cognofcere.

De fignis obfefforum videri poteft Monacellius in Formulario legali practico Fori Ecclefiaftici p. 3. tit. 1. form. 47. ad not. 4. ubi ex Martino del Rio difq. magic. lib. 6. 4. 3. feft. 2. fuse referuntur.

Ex communi ufu Exorciftarum quintuplicis ge neris funt præcepta, quibus poteftates tartarea coerceri poffunt, videlicet communia, probativa, lenitiva, inftructiva, & expulfiva.

Præcepta communia funt, quibus dæmon ad aliquid agendum, vel ab aliquo ceffandum conftringitur, v. g. dæmon impedit Energumenum a loquela, progreffu &c. tunc Exorcifta dæmonem hoc, vel fimili Præcepto conftringit: Ego N. Minifter Chrifti, & Ecclefiæ in Nomine JEfu Chrifti præcipio tibi damon, ne hanc Dei creaturam a loquela &c. impedias. Eft autem hoc præceptum toties formandum, quoties Exorciftæ neceffarium, vel utile videbitur.

Præcepta probativa dicuntur, quibus utitur Exorcifta ad probandum, an quis imaginarie tantum, ficte, vel vere, & realiter fit obfeffus, aut maleficio

affe