AD INSIGNISSIMUM VIRUM D. THO. BURNETTUM, SACRE THEORIE TELLURIS AUTOREM. NON usitatum carminis alitem, BURNETTE, poscis, non humiles modos: Respuis officium camœnæ. Terramque concretam, et latentem Oceanum gremio capaci : Dum veritatem quærere pertinax Suppositas gravis urget undas. Impulsus erumpit medius liquor Nunc et recluso carcere lucidam Et tremulæ simulacra lunæ. Ut tollis undas! ut frementem Diluvii reprimis tumultum ! Quis tam valenti pectore ferreus Ut non tremiscens et timido pede, Incedat, orbis dum dolosi Detegis instabiles ruinas? Quin hæc cadentum fragmina montium Natura vultum sumere simplicem Coget refingens, in priorem Mox iterum reditura formam. Nimbis rubentem sulphureis Jovem Cernas; ut udis sævit atrox hyems Incendiis, commune mundo Et populis meditata bustum! Nudus liquentes plorat Athos nives, Et mox liquescens ipse adamantinum Fundit cacumen, dum per imas Saxa fluunt resoluta valles. Jamque alta cœli monia corruunt, Heu socio peritura mundo. Mox æqua tellus, mox subitus viror Flamina, perpetuosque flores! O pectus ingens! O animum gravem, Mundi capacem! si bonus auguror, Te, nostra quo tellus superbit, Accipiet renovata civem. END OF VOL I. |