DE

SANCTISSIMO

EUCHARISTIE SACRAMENTO.

0

MNIBUS quidem Ecclesiæ Catholicæ Sacramentis religiosè sancteque tractandis, magna ac diligens cura adhibenda est; sed præcipuè in administrando ac suscipiendo sanctissimæ Eucharistiæ Sacramento, quo nihil dignius, nihil sanctius et admirabilius habet Ecclesia Dei; cùm in eo contineatur præcipuum et maximum Dei donum, et ipsemet omnis gratiæ et sanctitatis fons auctorque Christus Dominus.

Parochus igitur summum studium in eo ponat, ut cùm ipse venerabile hoc Sacramentum, qua decet reverentia, debitoque cultu tractet, custodiat, et administret; tùm etiam populus sibi commissus religiosè colat, sanctè frequenterque suscipiat, præsertim in majoribus anni solemnitatibus.

Ideò populum sæpiùs admonebit qua præparatione, et quanta animi religione ac pietate, et humili etiam corporis habitu ad tam divinum Sacramentum debeat accedere; ut præmissa Sacramentali confessione, omnes saltem à media nocte jejuni, et utroque genu flexo Sacramentum humiliter adorent, ac reverenter suscipiant, viris quantùm fieri potest à mulieribus separatis.

Moneantur prætereà communicantes ut sumpto Sacramento non statim ab Ecclesia discedant, aut colloquantur, ne statim vagis oculis circumspiciant, aut expuant, neque de libro statim Orationes recitent,

ne Sacramenti species de ore decidant: sed, qua par est devotione, aliquantisper in oratione permaneant, gratias agentes Deo de tam singulari beneficio, atque etiam de sanctissima passione Dominica, in cujus memoriale hoc mysterium celebratur et sumitur.

Curare porrò debet, ut perpetuò aliquot particulæ consecratæ eo numero, qui usui infirmorum et aliorum fidelium communioni satis esse possit, conserventur in pyxide ex solida decentique materia, eaque munda, et suo operculo benè clausa, albo velo cooperta, et quantùm res feret, ornato in tabernaculo clave ob

serato.

Hoc autem tabernaculum conopeo decenter opertum, atque ab omni alia re vacuum, in Altari majori, vel in alio, quod venerationi et cultui tanti Sacramenti commodius ac decentius videatur, sit collocatum; ita ut nullum aliis sacris functionibus, aut Ecclesiasticis officiis impedimentum afferatur. Lampades coram eo plures, vel saltem una, diu noctuque perpetuò colluceat; curabitque Parochus ut omnia ad ipsius Sacramenti cultum ordinata, integra, mundaque sint, et

conserventur.

Sanctissimæ Eucharistiæ particulas frequenter renovabit. Hostiæ verò, seu particulæ consecrandæ sint recentes, et ubi eas consecraverit, veteres primò distribuat, vel sumat.

Fideles omnes ad sacram Communionem admittendi sunt, exceptis iis qui justa ratione prohibentur. Arcendi autem sunt publicè indigni; quales sunt excommunicati, interdicti, manifesteque infames; ut meretrices, concubinarii, fœneratores, magi, sortilegi, blasphemi, et alii ejus generis publici peccatores: nisi de eorum pœnitentia et emendatione constet, et publico scandalo priùs satisfecerint.

Occultos verò peccatores, si occultè petant, et non eos emendatos agnoverit, repellat; non autem si publicè petant, et sine scandalo ipsos præterire nequeat. Amentibus prætereà seu phreneticis communicare non licet; licebit tamen, si quando habeant lucida

intervalla, et devotionem ostendant, dum in eo statu manent, si nullum indignitatis periculum adsit.

Ita etiam, iis qui propter ætatis imbecillitatem nondùm hujus Sacramenti cognitionem et gustum habent, administrari non debet.

ORDO MINISTRANDI SACRAM COM

MUNIONEM.

ACERDOS igitur sanctissimam Eucharistiam ministraturus, Hostiis, seu particulis pro populi multitudine consecratis, vasculoque uno, vel pluribus, decenti et commodo loco expositis, cum vino et aqua ad purificationem eorum qui Communionem sumpserint, et ante eos linteo mundo extenso, lotis priùs manibus, et superpelliceo indutus, ac desuper stola coloris Officio illius diei convenientis, præcedente Clerico seu alio ministro, procedit ad altare manibus junctis, et accensis cereis; facta priùs et posteà genuflexione, extrahit pyxidem, et illam super corporale depositam discooperit. Minister genibus flexis, nomine populi ad cornu Epistolæ facit Confessionem generalem, dicens: Confiteor Deo, etc. Tum Sacerdos iterùm genuflectit, et manibus junctis ante pectus vertit se ad populum (advertens ne terga vertat Sacramento) et in cornu Evangelii dicit:

et

Misereatur vestrî omnipotens Deus, et dimissis peccatis vestris perducat vos ad vitam æternam. R. Amen. Et addit: Indulgentiam, absolutionem, remissionem peccatorum vestrorum tribuat vobis omnipotens et misericors Dominus. R. Amen. Dicens, Indulgentiam, etc. manu dextera in formam Crucis signat communicandos.

Deinde ad Altare se convertit, genuflectit, manu sinistra pyxidem prehendit, et duobus digitis, pollice et indice, Sacramentum accipit, et elevat, conversusque ad populum in medio Altari dicit clara voce: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Mox subdit: Domine non sum dignus, ut intres sub tectum meum, sed tantùm dic verbo, et sanabitur anima mea; quod iterùm ac tertiò repetit: qua formula etiam utendum est, cùm feminæ Communio ministratur.

Posteà ad communicandum accedit, incipiens ab iis qui sunt ad partem Epistolæ; sed primò, si Sacerdotibus, vel aliis ex Clero danda sit Communio, iis ad gradus Altaris genuflexis præbeatur: vel si commodè fieri potest, intra sepimentum Altaris sint à laicis distincti. Sacerdotes verò cum stola communicent.

Sacerdos unicuique porrigens Sacramentum, et faciens cum eo signum Crucis super pyxiden simul dicit: Corpus Domini nostri Jesu Christi custodiat animam tuam in vitam æternam. Amen.

Ubi verò omnes communicaverint, Sacerdos reversus ad Altare dicere poterit: O sacrum convivium, in quo Christus sumitur, recolitur memoria passionis ejus, mens impletur gratia, et futuræ gloriæ nobis pignus datur. . Panem de cælo præstitisti eis.

Minister respondet: Omne delectamentum in se habentem.

Tempore Paschali additur: Alleluia.

Mox Sacerdos dicit: V. Dominé exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat.

. Dominus vobiscum.

R. Et cum spiritu tuo.

OREMUS.

DEUS,

EUS, qui nobis sub Sacramento mirabili, passionis tuæ memoriam reliquisti, tribue quæsumus, ita nos Corporis et Sanguinis tui sacra mysteria venerari; ut redemptionis tuæ fructum in nobis jugiter sentiamus. Qui vivis et regnas in sæcula sæculorum. R. Amen.

Tempore Paschali dicitur Oratio:

PIRITUM nobis, Domine, tuæ charitatis infunde:

facias pietate concordes. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen.

Antequam reponat Sacramentum, diligenter advertat, ut si aliquod fragmentum digitis adhæserit, illud in pyxidem deponat; et eosdem digitos, quibus tetigit Sacramentum, abluat, et abstergat purificatorio; ablutionem verò sumat, si celebraverit, aut iis, qui tunc communicarunt, sumendam tradat, aut saltem in sacrarium injiciat. Posteà genuflectens reponit Sacramentum in tabernaculo, et clave obserat. Deinde extenta manu dextera, benedicit iis qui communicarunt, dicens: Benedictio Dei omnipotentis Patris, et Filii, et Spiritus sancti descendat super vos, et maneat semper. R. Amen.

Communio autem populi intra Missam statim post Communionem Sacerdotis celebrantis fieri debet (nisi quandoque ex rationabili causa post Missam sit facienda) cùm Orationes, quæ in Missa post Communionem dicuntur, non solùm ad Sacerdotem, sed etiam ad alios communicantes spectent.