Januar. LV.

Ibid.

Epist. ad tatibus nihil incommodent. Ipfam religionem, ut ait Auguftinus, quam pauciffimis & manifeftiffimis celebrationum Sacramentis mifericordia Dei effe liberam voluit, fervilibus oneribus premunt, ut tolerabilior fit conditio Judæorum, qui etiamsi tempus libertatis non agnoverunt, legalibus tamen farcinis, non humanis præfumptionibus fubjiciuntur. De his S. Doctor ita conqueritur. Sed hoc nimis doleo, quod multa quæ in divinis libris faluberrimè præcepta funt, minus curantur & tam multis præfumptionibus plenâ funt omnia, ut gravius corripiatur, qui per octavas fuas terram nudo pede tetigerit; quam qui mentem vinolentiâ fepeIbid. lierit. Cum Auguftino libens dixerim. Hæc approbare non poffum, etiamfi multa hujufmodi propter nonnullarum vel fanctarum vel turbulentarum perfonarum scandala devitanda liberius improbare non audeo. Itaque hujufmodi ritus advectitios, qui extra ritum ab Ecclefiâ in Manualibus comprobatum temerè vagantur, dolentes quidem tolerare cogimur, minime vero fuademus.

Illinc critici faftidiofi homines, dum fuperftitionem acrius amputant, vivos piiffimi cultûs ramos evellunt. Nimirum, diclitant, ea fingula, quæ in privatis quibufdam Ecclefiis fieri folent, amputanda effe ut aliena ab univerfali aut à puriore antiquiffimæ Ecclefiæ ritu. Quafi verò univerfalis Ecclefia hanc rituum varietatem ratam non fecerit? Quafi verò Romana Ecclefia cæterarum omnium mater ac magiftra id umquam ægrètulerit. Quafi verò non accepta fit apud omnes opti

ad Cafula

ma hæc Auguftini fententia, in his rebus in quibus Epift. 36. nihil certi ftatuit fcriptura divina, mos populi Dei, num. vel inftituta majorum pro lege tenenda funt. De quibus si disputare voluerimus & ex aliorum confuetudine alios improbare, orietur interminata luctatio. Præterea nefas eft minoris facere recentiores, quam antiquiores Ecclefiæ ritus. Neque enim Ecclefia fenef cendo minus fapit, aut fpiritu promiffo fenfim deftituitur! Profectò non fatis Catholicè fentit, quifquis non faretur, pari omnino auctoritate pollere ritus in decimo octavo, ac ritus in quarto fæculo ab Ecclefiâ inftitutos. Immota enim ftat hæc Auguftini fententia unicuique fæculo æquè aptanda. Si quid horum tota per orbem Epift. Lv. frequentat Ecclefia, . . . quin ita faciendum fit difputare infolentiffimæ infaniæ eft.

&

ad Januar.

Itaque paftores fingulos graviffimè monemus, amantiffimè adhortamur, ut gemino huic officio fe totos impendant, ficuti decet miniftros Chrifti, & difpenfatores myfteriorum Dei. Scilicet ut diligentiffimè obfervent ea omnia, quæ Ecclefia in Manuali obfervari jubet, ceteros autem ritus quos popularis aura inconfultè ufurpat, declinent; neque ipfi, obtento quovis pietatis incentivo quidquam novi & infoliti tentare audeant. Abfit verò ut in tanto munere obeundo ab illâ aureâ Auguftini fententiâ umquam recedant. Non ergo afperè, Epift. xx12 quantum exiftimo, non duriter, non modo imperiofo ifta tolluntur, magis docendo, quam jubendo, magis monendo, quam minando: fic enim agendum eft cum multitudine. Severitas autem exercenda eft in peccata paucorum. Et fi quid minamur, cum

ad Aurel.

dolore fiat, de fcripturis comminando vindictam futuram, ne nos ipfi in noftra poteftate, fed Deus in noftro fermone timeatur. Ita prius monebuntur spirituales, vel spiritualibus proximi, quorum auctoritate, & leniffimis quidem, fed. inftantiffimis admonitionibus, cætera multitudo frangatur.

Datum Cameraci die 20 Augufti anno Domini

1707.

FR. AR. D. CAMERACENSIS.

Tabula